5 stereotypów dotyczących zaburzeń odżywiania

Wiele osób pielęgnuje stereotypy związane z zaburzeniami odżywiania, które są niczym innym, jak błędnymi przekonaniami opartymi na fałszywych kwestiach. Spójrzmy zatem na niektóre z najczęściej występujących stereotypów w obszarze zaburzeń odżywiania, a także, dlaczego są one niewłaściwe.

Na zaburzenia odżywiania cierpią tylko młode kobiety

Wbrew powszechnemu przekonaniu zaburzenia odżywiania mogą dotknąć każdego, bez względu na płeć, wiek czy status społeczno-ekonomiczny. Wiele osób jest zaskoczonych, gdy dowiaduje się, że mężczyźni odpowiadają za 20-30% przypadków zaburzeń odżywiania.

Większość osób z zaburzeniami odżywiania znajduje się w przedziale wiekowym 12-26 lat. Są również pacjenci, u których zdiagnozowano tę dolegliwość w późniejszym życiu. Jednak faktem jest, że wiele pacjentów rozwinęło te problemy już w młodszym wieku, a później przeniosło je ze sobą w dorosłość.

Zaburzenia odżywiania można rozpoznać po wyglądzie

Bardzo często, gdy ludzie wyobrażają sobie kogoś z zaburzeniami odżywiania, bardzo często widzą osobę, która wygląda na niezdrową i wychudzoną. Prawda jest taka, że wiele osób z zaburzeniami odżywiania ma prawidłową wagę, a nawet nadwagę.

Z racji tego, że osoby z zaburzeniami odżywiania często motywuje nierealistyczne postrzeganie piękna, mogą one dużo ćwiczyć i sprawiać wrażenie szczęśliwych. Jednak pod powierzchnią mogą cierpieć zarówno fizycznie, jak i emocjonalnie.

Kiedy osoba z zaburzeniami odżywiania przybiera na wadze, oznacza to, że jest zdrowa

Jeśli chodzi o leczenie kogoś z zaburzeniami odżywiania, stabilność żywieniowa to tylko część rozwiązania. Zaburzenia odżywiania zwykle obejmują ukryty, niezdrowy system przekonań, w którym cierpiąca osoba ocenia siebie prawie tylko przez pryzmat wyglądu swojego ciała.

Jeżeli powyższe problemy nie zostaną rozwiązane, istnieje duża szansa, że ​​z biegiem czasu u pacjenta nastąpi nawrót choroby. Oprócz dobrych, umiarkowanych nawyków żywieniowych osoby z zaburzeniami odżywiania często potrzebują terapii i angażujących działań społecznych. Pomaga to w budowaniu pewności siebie, poprawianiu samooceny i rozwijaniu pozytywnych postrzegań własnego ciała.

Zaburzenia odżywiania to świadoma decyzja

Ze względu na to, że zaburzenia odżywiania wymagają działań umyślnych, często określane są jako samookaleczanie. W rzeczywistości osoby z zaburzeniami odżywiania mogą na to niewiele poradzić. A to dlatego, że problemy te spowodowane są kombinacją czynników psychologicznych, biologicznych i środowiskowych, na które człowiek nie ma wpływu.

Badania wykazały nawet, że wiele zaburzeń odżywiania związanych jest z genami dziedzicznymi, które mogą być przekazywane od rodziców. Bez względu na przyczynę, ważne jest, aby zrozumieć, że ludzie nie decydują się na rozwój takiej dolegliwości.

Zaburzenia odżywiania nie są aż tak poważne

Statystycznie zaburzenia odżywiania mają najwyższą śmiertelność ze wszystkich chorób psychicznych. Według badań śmiertelność z powodu jadłowstrętu psychicznego jest 12 razy wyższa niż śmiertelność z jakiejkolwiek innej przyczyny śmierci dziewcząt i kobiet w wieku od 15 do 24 lat.

Badania wykazały również, że 20% osób z anoreksją umiera z powodu powikłań swoich zaburzeń, w tym problemów z sercem i samobójstw. Kiedy ludzie oczyszczają się w ramach zaburzeń odżywiania, może rozwinąć się łzawienie i zapalenie przełyku. Osoby te mogą również cierpieć na niebezpieczne zaburzenia równowagi elektrolitowej, prowadzącej do niewydolności narządów.