Stereotypy wykonywania „męskich” zawodów przez kobiety

Kobiety, które pragną rozwijać swoją karierę w zawodach tradycyjnie zdominowanych przez mężczyzn, często stają się obiektem stereotypów związanych z płcią. W swej istocie stereotyp jest szeroko rozpowszechnionym, ale utrwalonym i uproszczonym obrazem idei osoby lub rzeczy.

Oczywiście z punktu widzenia historii kobiety i mężczyźni pełnili w przeszłości różne funkcje społeczne, a wiele zawodów do niedawna było zarezerwowanych tylko dla mężczyzn. I pomimo że role te zaczęły ewoluować, to jednak sposób, w jaki kobiety są postrzegane w takich miejscach pracy, nie zawsze jest taki sam jak w przypadku mężczyzn.

Kobiety muszą na co dzień zmagać się z tymi stereotypami. A to często utrudnia ich wydajność i produktywność w pracy. W tym artykule wyszczególniono trzy główne stereotypy i uogólnienia mające wpływ na wkład kobiet w miejscu pracy.

Stereotyp 1: W pewnych zawodach kobiety nie mają takich umiejętności, jakie z natury posiadają mężczyźni.

Powszechnie błędnym przekonaniem jest to, że chociaż kobiety są wykwalifikowane w zadaniach związanych z określonymi rolami, nie nadają się do zarządzania, przewodzenia lub współpracy. Jednocześnie zakłada się, że mężczyzna, który ma takie same kwalifikacje i doświadczenie będzie dobrym i odpowiedzialnym przywódcą, który potrafi skutecznie komunikować się z innymi pracownikami. Idea ta jest szkodliwa z wielu powodów.

Ostatnie badania przeprowadzone przez Korn Ferry International — jedną z największych międzynarodowych grup konsultingowych w sprawie zachowań organizacyjnych — sugerują, że kobiety lepiej radzą sobie z bardziej „miękkimi” umiejętnościami, takimi jak okazywanie empatii, adaptacja do zmieniającego się środowiska pracy, praca w zespole i radzenie sobie z konfliktami. I chociaż ten stereotyp prowadzi do przekonania, że ​​kobiety nie nadają się do przywództwa w miejscu pracy, w rzeczywistości kobiety-liderki są bardzo potrzebne.

Stereotyp nr 2: Kobiety nie traktują swojej kariery lub pracy tak poważnie, jak mężczyźni, a zatem nie są jej tak oddane.

Zrozumienie, że mężczyźni są nastawieni do większych starań w wykonywanym zawodzie, jest bardzo powszechne. Z kolei kobiety często postrzegane są jako osoby mające inne obawy – takie, które zastępują ich zainteresowanie miejscem pracy, jak na przykład rodzina.

Faktem jest, że młoda profesjonalistka może być niezależna, pewna siebie i całkowicie oddana swojej pracy. Jednak czynniki te są pomijane, jeśli ma również rodzinę, o którą należy dbać. Tymczasem uważa się, że samotna kobieta albo tylko czeka, żeby w przyszłości założyć rodzinę, albo, jeśli jest starsza, podlega wielu innym negatywnym stereotypom samotnych kobiet pracujących.

Tymczasem mężczyźni — niezależnie od stanu cywilnego i rodzinnego — postrzegani są jako odznaczający się niesłabnącą determinacją i zaangażowaniem w swoją pracę.

Stereotyp 3: Kobiety są głównie odpowiedzialne za swoje dzieci i dlatego muszą mieć więcej przerw w pracy, co prowadzi do mniejszej liczby godzin w zawodzie niż w przypadku mężczyzn.

Jak już wspomnieliśmy, kiedy profesjonalna kobieta ma rodzinę, często pojawia się założenie, że przedkłada rolę matki nad swoją karierę. Nie dotyczy to jednak ojców. Z racji tego, że role rodzicielskie wciąż ewoluują, dzisiaj kobiety i mężczyźni wydają się dzielić więcej obowiązków, które kiedyś uważano za powinność matki.

W związku z tym nasza kultura zawodowa powinna uwzględniać tę zmieniającą się dynamikę rodziny, a elastyczność należy okazywać nie tylko matkom, ale wszystkim rodzicom. Taka zmiana zmniejszy negatywny wpływ tego stereotypu na kobiety, których potencjał zawodowy jest często postrzegany jako ograniczony przez naturę ich macierzyństwa.

Te trzy stereotypy, a także jeszcze wiele innych, nękają kobiety w sferze zawodowej. I nawet pomimo tego, że formalne bariery zostały już zniesione i kobiety mogą teraz wykonywać męskie zawody, bariery percepcyjne w dalszym ciągu się nie zmniejszyły.

W połączeniu z innymi barierami rasowymi, etnicznymi i społeczno-ekonomicznymi, stereotypy te hamują wkład kobiet na całym świecie. Zniechęcając kobiety do udziału w sile roboczej — lub dzieląc je na określone role — powstrzymujemy ogromny potencjał wzrostu i korzyści dla kapitału ludzkiego, które wynikałyby z pełnej integracji w miejscu pracy, płci itp. I jest to szczególnie niekorzystne w przypadku rozwijających się krajów.

Umożliwienie kobietom pracy bez barier poprawiłoby wyniki we wszystkich dziedzinach. Tylko jak ukształtować te błędne wyobrażenia, aby można było je ominąć? I czy kiedykolwiek będziemy w stanie ominąć je całkowicie? Sukces w tym przedsięwzięciu może przynieść tylko wspólna inicjatywa, która ma na celu złagodzenie obciążeń, z jakimi tak często borykają się kobiety, i która skłania mężczyzn do bycia bardziej zdecydowanymi rzecznikami i zwolennikami wyborów kobiet.

Możesz też zerknąć, jakie stereotypy krążą w korporacjach.